Laatst vroeg ik in stories aan jullie wat jullie wilden lezen. Eén van de veelgestelde vragen was hoe het ging, en hoe ik het allemaal bolwerk met een gezin , een 32-urige werkweek en alles, ook wilden jullie graag meer persoonlijke updates lezen. Ook vandaag doe ik een boekje open over hoe het momenteel gaat. Als je interesse hebt, lees dan vooral verder.
Hoe gaat het eigenlijk echt? Nou, laat ik zeggen, het gaat wel gewoon zijn gangetje, maar vind het soms wel eens veel. Zelf heb ik een contract voor 32-uur als buschauffeuse in het OV. En als ik vrij ben dan moet er thuis ook nog het één en ander gedaan worden. Vooral die weeshuizen aan wasgoed, waar maar geen einde aan zit te komen. Ik MOET teveel, en ik ‘mag’ te weinig. Zo voelt het momenteel. Ik wil zo graag veel meer met mijn blog bezig kunnen gaan, maar ik heb die tijd en energie soms gewoon echt niet.
Met vlagen kan ik eens een keer flink vooruit werken en dan heb ik ook weer genoeg content online hebben, maar wanneer ik daar door heen ben, ‘moet’ ik weer hard aan de bak. Ik vind het jammer dat me het soms gewoon niet zo goed lukt zoals ik zal willen. Hierdoor voel ik me met vlagen ook heel erg down. En ook sta ik vaak stil om het feit dat ik onverwachts geen oma meer heb, die op Koningsdag is overleden. Twee maanden voor haar overlijden heb ik haar niet meer gezien om haar te beschermen tegen Corona, aangezien ik natuurlijk allerlei mensen in de bus krijg, wist ik niet of ik misschien wel drager van het virus zal kunnen zijn, aangezien je het virus bij je kunt hebben zonder er zelf vatbaar voor te zijn. En mijn oma? Die overleed aan een defecte nier, iets wat niets met Corona te maken heeft. Ik heb het daar ook elke dag moeite mee, en dat ik zo lang niet meer heb kunnen gaan. Wel een belletje gedaan, maar dat is natuurlijk totaal wat anders, voorheen ging ik iedere week. En het is een ongelooflijk groot gemis, altijd haar praatjes – want die had ze altijd – aan te horen.
Ook zijn er nog andere dingen waar ik enorm mee zit, maar ik ga er niet te diep op in, omdat ik niet alles openbaar wil zetten wat er allemaal gaande is. Gelukkig heb ik hele lieve vrienden waar ik hiermee terecht kan die mij begrijpen en bij hen mijn ei goed kwijt kan.
Ook moet ik zeggen dat ik een beetje een blogdip heb, ik vind het moeilijk om constant dingen te posten die voor jullie boeiend zijn. Op Instagram groei ik sowieso al niet meer en is mijn engagement al een poos niet zo goed, en dat geeft mij soms ook minder motivatie om elke dag te posten. Het is zo moeilijk om je likes en volgers op een eerlijke manier te krijgen en te verdienen. En om mij heen zie ik mensen volgers en likes kopen, waardoor het heel moeilijk is om gezien te blijven worden. Normaal zit ik er niet zo mee, maar omdat ik momenteel niet zo goed in mijn vel zit, trek ik me dit dus momenteel best wel aan. En alles wordt gebaseerd op cijfers, óók gekochte likes en volgers, hier wordt niet naar gekeken. Zelf werk ik megahard om alles goed te krijgen en draaiende te houden, en steek er veel moeite in om mijn looks en blogposts te verbeteren, maar ik zie het qua support helaas niet echt terug. En dit geeft mij een demotiverend gevoel, waardoor ik er soms eventjes geen zin meer in heb. Ook omdat ik echt tijd vrij moet maken om te KUNNEN bloggen.
Het is dus het hele pakket wat bij mij even helemaal in de weg staat. Maar ik probeer zeker door te gaan voor de mensen die mij wél supporten en wél graag mijn artikelen lezen. Voor die oprechte mensen wil ik sowieso doorgaan. En als ik weer in wat rustiger vaarwater zit dan komt mijn motivatie ook wel weer terug. Het is gewoon jammer dat je in de blogwereld eigenlijk niet echt een totale pauze kunt nemen, want dan word je al snel vergeten. En het is toch een wereld van in de picture te blijven, anders kun je weer vanaf onderaan beginnen. En dat vind ik zoooo zonde omdat ik al zo ver gekomen ben. En ik wil niet alles weggooien wat ik met heel veel moeite heb opgebouwd.
Soms ben ik gewoon even toe aan even vrij zijn, eens tijd voor mezelf. Vooral na een drukke en lange werkdag heb ik echt mijn rust nodig. Maar ik voel mezelf altijd gejaagd. Herken jij dit ook?
Sorry voor deze post, dat het even iets minder positief is als normaal, maar jullie vroegen allemaal hoe het gaat. Bij deze heb je je antwoord. Heb jij jezelf ook wel eens zo gevoeld? En zo ja, hoe ben je er weer uit gekomen? Normaal ben ik niet echt van mijn issues online zetten. Maar ik vond het wel zo eerlijk om je op de hoogte te houden.
Liefs,
Angela
Dit heb je mooi verwoord vriendin!! Ben hoe dan ook trots op jou! ?
En ik ben blij dat jij mijn vriendin bent! ?
Ik was 1 van degene die dit aan je vroeg. Had al wel een vermoeden dat het zwaar is met werk, mama zijn, je blog en je oma missen. Je hebt het mooi en eerlijk verwoord en dat kopen van volgers word ik ook gek van maar dat had je al gelezen. Voelt oneerlijk en is onwijs demotiverend. Je doet het echt super hoor. Al is het zwaar je maakt meer mooie en steeds betere looks. Ik DM je nog wel voor een ideetje. Sterkte lieve Angela❤
Heel herkenbaar laiverd, you know ?
Die demotivatie speelt hier ook enorm.. maar goed daar ga ik ook maar niet te diep op in ?
Zullen mekaar maar af en toe een schop onder de kont geven ??
Maar aan jezelf denken is ook belangrijk?
Die artikelen komen wel laiverd, zolang je maar blijft posten, al is het maar 1x per week.. dan vergeten mensen je echt niet? ben je ook veel te leuk voor ?
Aahw lief schat! Ik doe mn best. Maar soms wil t even niet meer en knal je tegen een muur op. Dat punt is nu.
Iknow laiverd, maar geef sommige dingen ook wat tijd 🙂
You know where to find me 😉
You can do this! Trots op je!
Ik snap het maar al te goed hoor. De blogscene is best hard. Ik kon eind vorig jaar/begin dit jaar nauwelijks bloggen doordat ik heel ziek was. Ik zit nu pas weer aan de lezers die ik had voordat ik ziek werd.
Maar gelukkig kreeg ik van mijn vaste lezers wel te horen dat ze mij gemist hadden, dat vond ik erg fijn om te horen. Ik denk dat jij dat vast ook hebt! Voor hen doe je het toch!? 🙂
Mooi verwoord, ik volg je altijd met heel veel plezier. Je maakt echt toffe en kwalitatieve content!
Als het als ‘werk’ voelt of een ‘moet’ en er dus geen plezier meer aan beleefd dan is het misschien een optie om te stoppen maar dat zou jammer zijn!
Klopt, maar ik wil niet stoppen. Ik vind het zo zonde als ik alles weggooi wat ik heb opgebouwd. En ik heb ook dagen dat ik er weer mijn drive uit haal. Zit alleen door alles niet zo chill in mn vel dat ik echt tijd moet maken. Naast werk en blog is er helaas ook huishouden..
Ik snap je helemaal. Ik werk ook fulltime, twee kleine kinderen en een huishouden enzo. Ik kan je wel vertellen dat je uiteindelijk weer wat meer tijd voor jezelf krijgt, al heb je daar nu niets aan. De eerste jaren met kleine kinderen zijn gewoon zwaar! Ben lief voor jezelf, het is niet erg als het even teveel is/wordt. Dat gevoel kennen we allemaal denk ik wel. Pas goed op jezelf!