KLETSARTIKEL | Materialisme of Mindset?

Joe, ben ik weer met een kletsartikel! Nu ik vervroegd met verlof moest gaan van de verloskundige heb ik echt tijd om na te denken over alles. Nu is dit onderwerp iets wat ik van huis uit al heb mee gekregen. Materialistisch zijn. Zelf ben ik opgegroeid alleen bij mijn moeder, waardoor ik vaak prioriteiten moest stellen omdat niet alles maar ‘gedaan kon worden’ met dingen aanschaffen. Nu ik zelf zwanger ben denk ik er natuurlijk over na hoe ik dat ga doen met onze eigen kleine spruit. En vandaag vertel ik je er iets meer over.

Oké, laat ik even een kleine throwback doen naar het leven van ‘vroeger’. Vroeger tussen haakjes omdat dit gaat over de tijd waarin ik zelf nog kind / puber / jong volwassene was. De tijd van puber en jong volwassen zijn is natuurlijk de periode dat je van alles moet ontdekken voor ‘de grote mensen wereld’. Nu was ik alleen met mijn moeder, mijn ouders zijn al gescheiden toen ik een dreumes was, dus leven met twee ouders onder één dak, dat ging voor mij niet op. Toen ik oud genoeg was om te werken moest ik dus ook in de plaats van veel zelf kunnen sparen, mijn financiële steentje bijdragen aan het huishouden. Zo wás dat nu eenmaal. Ja! Ik vond dit vaak vervelend, want klasgenoten konden hun geld uitgeven aan alles wat ze leuk vonden en kenden daardoor minder / geen waarde van geld en spullen. Vooral als puber moet je ergens bij horen met merkspullen om ‘gezien’ te worden. Daardoor keek ik ook veel naar anderen, en dat heb ik nu nog wel eens dat ik er echt last van heb..

Maarja, wat is nu echt belangrijk.. Dat merkje? Om te laten zien dat je ‘veel geld’ hebt? Ik dacht als ik ouder ben dan is dit vast geen dingetje meer.. Maar maken die dure dingen iemand nu echt gelukkig? Of gaat het om ‘zien, en gezien worden’? Ik denk dat laatste dus. Ik keek vroeger wel eens dat programma ‘Een dubbeltje op zijn kant’, en zag daar mensen in het programma waarvan mijn mond open viel van verbazing. Ze hadden voor het oog alles. Een flink huis aan het water, minstens twee flinke nieuwe auto’s en alles nieuw. Maar deze mensen zaten dus in de financiële shit, alles gekocht om ‘shine’ te pakken. Dus voor wie doen ze het nu eigenlijk? Deze mensen waren echt een goed voorbeeld van dat geluk niet te koop is.

Tuurlijk, iedereen mag doen en laten wat hij of zij wilt met zijn of haar eigen geld. Laat ik dat voorop stellen. Maar ik vind het jammer dat sommige mensen etiket op iemand drukken (of in hokjes plaatsen) omdat iemand geen merk kan of wil betalen. Het maakt je als persoon niets meer of minder wat je koopt en draagt. Dát is wat ik met dit artikel wil zeggen. Je bent goed zoals je bent!

Heb ik dan helemaal geen dure spullen? Oh jawel, ik heb ook wel een aantal duurdere dingen in huis. Een aantal merkspullen heb ik wel en qua ‘mobieltje’ ben dan wel weer ‘merkbewust’. Maar ik ben weer niet per sé van het duur als het om ‘het leven’ gaat. Ik ben een echte ‘tattaa’ als het gaat om de goedkoopste stroomleverancier, de goedkoopste boodschappen etc. Maar ook met babyspullen. Ik zie iedereen een A-merk kinderwagen kopen, en neerkijken op ons omdat wij een B-merk hebben (die ook al duur genoeg was, haha).. Terwijl dat kindje rolt net zo goed van A naar B met een B-merk als met een A-merk. Ik geef persoonlijk liever die honderden euro’s verschil uit aan wat écht belangrijk is voor het kindje zelf. Of stort het op zijn spaarrekening voor later.

En uiteraard let ik op budgettoppers van makeup / verzorging. Dát is ook de reden waarom ik de blog ben begonnen. Ik wil laten zien dat je er ook prachtig en verzorgd uit kunt zien met een kleiner budget. Er zijn gewoon mensen die hebben minder te besteden, en geen geld om een dure foundation te kopen van €30,- , en ook zijn er mensen die dit niet willen omdat ze het er niet voor over hebben.

Zelf hoor ik dus echt bij de laatste groep, ik heb het er allemaal niet voor over. Vooral als ik zie hoe snel iets opraakt wanneer je het dagelijks gebruikt. Wél heb ik high end oogschaduwpaletten! En het klinkt echt supercheesy misschien, maar ik hecht er ook een enorme emotionele waarde aan. Zie het als extra, als luxe. En dit wil ik zo blijven zien, niet als gewoonte. Ik wil dit als luxe kunnen blijven waarderen. En voordat ik een high-end product koop denk ik er ook goed over na of ik het product écht wil en ga gebruiken. Ik vind het zonde om een duur product te laten verslonzen. Ik zie high end als een investering. En áls ik eens high end koop is het als we op een mooie plek zijn of in een mooie stad, zodat er gelijk een mooie herinnering aan vast zit. Ik vind het mooi als dure producten exclusief blijven ook in gebruik, zodoende geniet ik dus dubbel zo hard van een high end palette.

Hebben, hebben, hebben! Yup, ik was eerst ook zo. Wanneer er nieuwe collecties uitkwamen van merken. Op den duur had ik zoveel spullen dat ik er zelfs een beetje unhappy van werd. Ik kocht het telkens, en de eindstand was dat het na één keer gebruiken in de kast belandde. Toen ben ik wel na gaan denken, waarvoor koop ik het nog? Het is nergens voor nodig. Sinds die periode ben ik ook minder gaan kopen, alleen dat wat ik écht wilde hebben en wat ik blijf gebruiken. Het bespaard ruimte én geld! Ik word toch blijer van producten in mijn kast die ik regelmatig pak! En ik ben zelfs op zo’n punt beland dat ik blij ben wanneer ik iets heb leeg gemaakt, haha!

Dusja, is het nu hebzucht, materialisme dus, of mindset? Met de mindset dat ik minder hebberig ben, geeft mij toch een stukje rust. Ik merk dat andere dingen in het leven belangrijker zijn dan veel spullen, of dure dingen hebben. Hierdoor koop ik bewuster en ben ik ook blijer met aankopen die ik doe. En wat ik niet meer gebruik maak ik een ander blij mee, dus dat is dubbel zo leuk!

Ik zal dus ook aan ons kind meegeven dat hij niet veel (dure) spullen nodig hoeft te zijn om een blij kind te zijn. Natuurlijk wordt de kleine spruit lekker verwend straks (nu soms al) en ook voor hem zal ik de dingen halen die hij echt nodig is en wat hij écht leuk vind!

Zelf ontken ik absoluut niet dat ik er ook echt ‘last’ van heb gehad. Maar de eindstand is wel dat ik me uiteindelijk blijer voel met minder en de spullen die ik écht gebruik. Natuurlijk lukt het ‘me inhouden’ beter dan de andere keer, en faal ik ook wel eens, maar alles in stapjes. En het is ook nog eens beter voor de portemonnee, ik wil me gewoon goed kunnen redden als er een rekening komt, of spreekwoordelijk ‘de wasmachine stuk gaat’.

En vergeet niet. ‘Geluk is niet te koop.’ Ik denk dat iedereen die bijvoorbeeld niet gezond / ongelukkig is, liever had gewild dat gezondheid en geluk te koop waren, in plaats van merkspullen. Natuurlijk ben je blij met je merkspullen, maar na een paar uur voel je je weer nét zo als daar voor, toen je het nog niet aangeschaft had en ben je weer terug bij af. Doordat je eventjes blij bent na aanschaf, werkt het kopen van dingen bovendien ook verslavend. Waardoor je uiteindelijk steeds meer zal moeten kopen om het ‘geluksgevoel’ vast te houden.

Heb jij ook last van hebberigheid? En het idee dat jij je mindset moet veranderen? Vergeet dan niet dat jij niet de enige bent met het probleem en dat dit bespreekbaar moet zijn. Wanneer je dit van jezelf in ziet heb je al een stap in de goede richting gezet.

Of ben jij juist degene die prioriteiten stelt voordat je iets aanschaft? Mocht je nog tips en tricks hebben over dit onderwerp? Schroom vooral niet om een comment achter te laten onder dit artikel. Je kunt er mensen mee helpen.

Liefs,

Angela