No worries! Ik word geen mamablog! Maar ik deelde wél al persoonlijke artikelen met jullie eens in zo’n tijd. En daar vond ik het vandaag wel weer eens tijd voor! Want ik heb nieuws, en niet zomaar nieuws! Want ik en mijn vriend worden papa en mama! Vandaag vertel ik je er iets meer over.
Eind vorig jaar ging het weer rampzalig met me. Ik voelde me weer vreselijk deprie, en veel ‘verleden’ (slechte relaties) van mij kwam omhoog. Mentaal ging het niet zo best, en de maandelijkse periode was echt een piek. Ik vermoedde dan ook dat het van de pil kwam.. Ik had rare gedachtes en wilde van de pil af. Maar goed, hoe doen we dat dan met anti-conceptie? Meerdere opties hebben ik en mijn vriend besproken. Ook mede door mijn leeftijd durfde ik niet alle opties te proberen. Ik word in oktober namelijk dertig, en mn vriend wordt drieëndertig.. We vonden dat ook wel een goede leeftijd voor kinderen, als het ons gegeven werd door Moeder Natuur natuurlijk! Want het is natuurlijk niet vanzelfsprekend. Dus we besloten Moeder Natuur haar gang te laten gaan.
In december stopte ik met de pil, en plotseling in februari bleef de menstruatie uit. Ik dacht het zál toch niet.. Zo snel.. Nee, dat kan niet.. Na drie dagen over tijd te zijn geweest ging ik toch maar ‘effe’ een testje doen.
12 Februari ’s morgens.. En had een positieve test in handen.. Ik voelde me die dag wel heel vreemd en geloofde het niet echt.. In de middag had ik een Clear Blue test gehaald en ik bleek 2 a 3 weken al zwanger te zijn! We zaten midden in de verhuizing dus alles ’tussen de bedrijven’ door gedaan.. Het is snel gegaan, héél snel! Dat zwanger raken.. Zo snel dat ik ook echt een paar weken de tijd nodig had om aan het idee te wennen.
4 Maart had ik de eerste echo. En toen was het nog zo klein dat we er niets van konden maken.. Ik voelde me dan ook niet echt zwanger.. Dus ik moest nóg een poosje wennen. De tweede echo had ik al meer het gevoel van, oké, er zit toch écht een baby! Want het leek al echt op een mini mensje met armen en beentjes! Wat apart zeg dat dat zo snel gaat! In oktober ben ik uitgerekend, precies een week na mijn eigen verjaardag volgens de verloskundige. 16 oktober zal het komen als het precies klopt, en op 9 oktober ben ik zélf dus jarig.. De hele tijd zag ik er tegenop om dertig te worden.. Maar dit veranderde de zaak natuurlijk. Nooit verwacht dat ik me op de oktobermaand zal verheugen waarin ik dertig word.
Even later had ik met 14 weken weer een echo. Dit is een periode dat het er om spant of we het geslacht gaan zien dus was best zenuwachtig! Omdat ik inmiddels een voorgevoel had gekregen van het geslacht, en werd graag uit mijn ‘waan’ gehaald als ik het mis had. Maar helaas, de kleine eigenwijze hummel wilde nog even ‘genderneutraal’ blijven, haha! Ik baalde stiekem best wel.. Want we wilden het graag weten, vooral ik!
Donderdag 9 mei was het dan zover.. Weer een echo.. Ik moest de ochtend ervoor nog werken, en had allemaal buslijnen die ik nog niet zo eigen was dus ik moest echt mijn hoofd erbij houden. Dat was maar goed ook, dat heeft mij in ieder geval nog een béétje op de been gehouden want ik was zooooo zenuwachtig. Ik was er gewoon bijna ziek van.. Zouden we het vandaag gaan zien? Zal mijn voorgevoel dan écht bevestigd worden? Of moet ik straks omschakelen als het toch anders is. Ik vermoedde heel sterk een jongen.. Maar was wel ongerust dat mijn voorgevoel mij zou flashen en ik er toch naast zal zitten.. Het zal wel weer even wennen zijn aan het idee.. De tijd ging zo langzaam.. Zo langzaam tijdens werk.. Terwijl de dagen normaal prima zijn! Maar ik was zo zenuwachtig, wilde NU uit de spanning zijn.. en niet pas om half 2! Maar helaas, ik moest nog even doorbijten..
Toen ik vrij was en mijn spullen terugbracht naar de standplaats heb ik niet zoveel tegen mijn collega’s gezegd. Ik heb ze gegroet en ben zo snel maar huis gegaan, want ik was inmiddels zelfs misselijk van de zenuwen.. Ik at er zelfs niet door. Gelukkig duurde het geen uur meer dat ik er zijn moest.. Maar ook de minuten in de wachtkamer waren hele lange minuten en ik werd er zelfs emotioneel van.. Ik weet niet waar ik last van had.. Om half 2 waren we aan de beurt, normaal ben ik altijd te spraakzaam en kwaak ik iedereens oren van het hoofd, maar nu? Niets..
Ik ging liggen op die bank, en liet de verloskundige met de echoscoop op mn buik haar gang gang. Ik durfde niet te ademen, omdat ik ‘bang’ was dat ik de verloskundige zal storen met het bekijken van de baby.. Ze zei; nou, hij (zeggen ze voor het gemak tegen elke nog ‘genderneutrale’ baby) ligt wel heel erg verstopt.. Ik keek mn vriend aan en dacht: Nooooooo, niet weeeeer hè?! Niet nog een keer die zenuwen please.. Ik voelde me zo teleurgesteld en zei nog steeds maar niks..
De verloskundige haalde er twee andere collega’s bij om hen even te laten kijken. Toen zij het kamertje even uit was mompelde ik geïrriteerd. ‘Wat ben je toch een rotkind..’ Hahaha! Natuurlijk meende ik dat niet maar dat was op dat moment mijn eerste reactie. Mijn vriend zo: Sssst, ze komen er weer aan.
Dit keer een andere verloskundige aan het apparaat. Ze zei: Nou, het ligt anders niet ongunstig hoor.. En ik kreeg hoop dat we t misschien toch zouden gaan weten.. Na veel gezoek zei één van de inmiddels DRIE verloskundigen in het kamertje: Ja hoor.. Ja, een jongen, OVERDUIDELIJK een jongen.. Ik kon het niet goed zien en vroeg: Wat?! Echt?! Nee.. dat kan niet! Ja hoor! Gefeliciteerd! Jullie krijgen een zoontje!
OMG… Mijn voorgevoel kwam gewoon uit.. Ik had al zooooo’n voorgevoel dat het haast wel moest kloppen. En in mn hoofd viel het totaalplaatje, de puzzel helemaal op zn plek en ik begon te huilen van blijheid.. Mijn vriend ook. We hebben elkaar even stevig vastgepakt. We krijgen gewoon een zoon! Voor een jongen hadden we ook al een naam, met meiden kwamen we er maar niet uit.. Maar hierom dus.. Het moest gewoon zo zijn.. Dus een meisjesnaam hoeven we ook niet verder over te dubben. De naam voor ons zoontje houden we geheim. Alleen mijn vriend en ik weten het, en wanneer hij geboren is, gaan we het uiteraard wereldkundig maken. <3
Eindelijk kleertjes shoppen op geslacht! Zo leuk! Ondanks dat mijn voorgevoel zo sterk was durfde ik nog niet echt jongenskleertjes te kopen. Het zal zonde zijn als ik al veel gekocht had en het toch een meisje zal zijn en ik met zoveel jongenskleertjes zal blijven zitten.
Mijn vriend en ik zijn allebei ontzettend in de wolken door alles en we hopen ook dat alles goed blijft gaan en de baby straks gezond is, dat is natuurlijk het belangrijkste van alles. Qua zwangerschap heb ik ook weinig te klagen, op extreme moeheid soms na gaat alles tot nu toe goed en ik begin nu pas een beetje een buikje te krijgen. Ik teken ervoor als het zo blijft en de kleine het zo goed blijft doen als nu.
En dat was tot nu toe dan mijn verhaal. Ik zal alleen de hoogtepunten delen van mijn zwangerschap hier op de blog en niet elke echo gaan posten. Ik vind ook belangrijk om ‘privé’ te genieten van deze tijd en ik ben niet meer zo van het ‘alles maar op social media gooien’. Maar ik hoop dat je dit artikel tóch leuk vond om te lezen, ondanks dat je mij waarschijnlijk volgt voor de makeup en beauty.
Liefs,
Angela
Carolien zegt
Zo leuk! Onwijs gefeliciteerd en geniet van de zwangerschap.
ilovebudgetmakeupnl zegt
Dankjewel meis ???
Zo blij voor jullie. ?Wel heeeeeel erg benieuwd naar de naam straks. ? ben zo benieuwd naar dit mini mensje. maar eerst goed groeien kleine ukkepuk. ?
Dankjewel meis! De naam horen jullie vanzelf wanneer hij er is.
Die houden we nog lekker geheim voorlopig, ook voor vader, moeders en de rest van de familie.
Mag van mij wel oktober zijn! HAHA! Nooit verwacht dat ik me op de maand zal verheugen wanneer ik de verdoemde dertig bereik, whaha!
Zag er altijd tegenop. Maar dit verzacht de pijn..
Wat een geweldig nieuws! Gefeliciteerd en geniet van de zwangerschap
Dankjewel! <3 En dat gaat zeker lukken!
Spannend he Angela!
Het is Oktober voordat je het weet.
Hopelijk kom je de zwangerschap zonder ongemakken door.
Belangrijkste is dat je van de zwangerschap geniet! Maar dat komt vast wel goed!
Groetjes!
Tot nu toe gaat het helemaal super. Op ontzettend moe zijn na mag ik echt niet klagen.
Ik ben niet ziek en misselijk, dus daarmee mag ik echt mijn handen dichtknijpen.
En het genieten gaat zeker goedkomen, bedankt meid <3